Ölürsem Ardımdan Ağlama Anne

Daha yolun yarısındayım anne
Babamı bildiğim yaşta
Önümde uzun yıllar var daha
Çocuklarım büyüyor
Yollarını çizmem lazım
Toruna torbaya karışmalıyım
Köşeme çekilmeliyim yorulunca
Elimi eteğimi çekmeliyim kararınca
Küçük bir köye yerleşmeliyim
Kendim boyamalıyım küçük evimin duvarlarını
Bahçesine ağaç dikmeliyim
Güller dikmeliyim saksıya
Kendi ağaçlarımın meyvesini yemeliyim
Güneşli günlerde sedire uzanmalıyım bahçede
Küçük kayığımla balığa çıkmalıyım
Ölürsem bir gün buralarda
Ölürsem ardımdan ağlama anne
Öldüğüm yerde gömsünler bedenimi
Denizin soluğunu duyduğum yerde
Karışıp giderim ülkemin toprağına
Kurda kuşa yem olurum
Ağaca gübre
Çiçeğe koku olurum
Meyveye tat
Bitkiye renk
Karıncaya yoldaş olurum
Yağmura kara karışırım
Uçuşur polen olurum
Anadolu olurum anne
Sakın üzülme peşimden
Sil gözyaşını elinle
Ağlama anne...

Turan Gökmenoğlu
Kadıköy, 16 Mart 2007