Gurbet elde melul mahzun yaşadım,
Ölürsem köyüme götürün beni.
Köyümü özledim durup ağladım
Ölürsem köyüme götürün beni.
Gurbet iller bize vatan olmuyor,
Karın doysa bile ruhun doymuyor.
Köyün gibi seni kimse sevmiyor,
Ölürsem köyüme götürün beni.
Aklıma düştükce bahceler bağlar,
Aktı gözlerimden hep kanlı yaşlar.
Izmirden köyümden vefakar dostlar,
Ölürsem köyüme götürün beni.
Mezarım yokuşun başında olsun,
Hasret giden ruhum köyüme doysun.
Dostlar elleriyle mezara koysun.
Ölürsem köyüme götürün beni.
03.10.2013
Kayıt Tarihi : 3.10.2013 22:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Metin Beyazlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/03/olursem-35.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!