Olursa İnsan Hem Emekli Hem Kiracı

Cesareti fırlayıp, hayale düşer.
Tozpembeyi geçemez onda ki düşler,
Saçma bulunur söylediği görüşler,
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Düşünceye dalsa, içinde kaybolur.
Feleğin çarkında ha bire yoğrulur.
Zekiler çoğalır, akıl veren çok olur.
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Artık kendim için yaşayayım derken,
Sağlıklı ve sakin bir hayat dilerken,
Yetir/bitir saf tutar, ömrü biterken,
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Bir lokma bir de hırka, ne yapsa yetmez.
Sönmüştür ateşi de, ocağı tütmez
Bansa, suyunu içse, hesabı tutmaz
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Siteme kalkan olur, acıya sabır,
Hevesi gönülde, hep sonraya kalır.
Yeşeren bir umut, o da hazan olur.
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Bazı şeyler geçtir artık onun için,
Geçmişin külü sıcak, yanar için için,
Arzu kalır gönülde, görsen ne biçim.
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Başkasına kepçeyle, ona bir kaşık,
Hepten boyun bükmeye zaten alışık,
Yolunda giden işler, karmakarışık,
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Yediği zıkkım olur, içtiği zehir,
Kader böyle sürecek, vuruldu mühür,
Kalan ahir ömür de ahhh… İle eskir,
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.

Sıcacık hayali, bir anda buza döner,
Herkese doğrudur şans, ona ters döner,
Halden anlamaz, gölgesi de terk eder,
Olursa insan hem emekli, hem kiracı.