Ölürmüsün. Şiiri - Salihdogan Salih Doğan

Bırakıp herşeyi bir kenara dinlesen kendini.
Yıkıversen şu gurur denen şeyin bendini.
İndirip hicap denilen duygunun tülbendini.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.

Kurtulup gururun dar kıskacından.
Yudumlasan olmazmı aşkın ilacından.
Varsa eğer, sıyrılıp utancından.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.

Sevda çiçeği çabuk gelir nazara.
İstersen hiç girme gönüldeki pazara.
Ödürüp beni koymadan mezara.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.

Sen üfledikçe küllenir gönül közüm.
Senden gayrısını görmez oldu gözüm.
Samyeli vurup solmadan gülen yüzüm.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.

Gel vurmadan son baharın poyrazı.
Soldurup hazan etmeden güldeki beyazı.
Ömür geçiyor, belki göremem bu yazı.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.

Bumu, karasevda denilen derdin oluşu.
Kaf dağının ardında saklıymış anka kuşu.
Ne inişi var bu yolun, ne yokuşu.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.

Belliki sevda kılıcını vurdun taşa.
Divane gönül aşkın elinde oldu maşa.
Ey sevgili yar, ölüm gelmeden başa.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.

Çook güzel gördüm kimsede gözüm kalmadı.
Anlattım derdimi başka sözüm kalmadı.
Seviyorum saklamaya lüzum kalmadı.
Bir kere seviyorum desen ölürmüsün.