Ne acı,
Kurulan hayatta kalbinden söküp atamadıklarına
Rol verememek,
Ne kadar çaresizsin,
Yönettiğin sandığın yaşamında
Oyuncuları seçemeyerek,
Kabullenerek
Ama hep…
Ömrünün yarısını yaşamaya razı olarak,
Ama hep susarak,
Sonsuzlukta yaşayacağını varsayarak belki,
Gizlemek içindekileri,
Yaşadığını zannederek hayatta kalmak,
Tadına varamayarak,
Kana kana içmek varken,
Bir damlaya razı olmak,
Ne zor…
Kaderin varlığını görerek öğrenmek,
İçindeki fırtınaları
Yastığını paylaştığın kişiye belli etmemek,
Her şeye rağmen gülümsemek,
Sevişirken
Onu hayal etmek,
Yaşadığını zannederek her gün ölmek,
Büyüttüğün çocukta
Ondan bir benzerlik bulmaya çalışmak,
Ve kucaklamak,
Geçmişte hayal ettiğin gibi,
Yaşayamadığın her gün …
Tanrım düğümlenenleri yutmak ne zor,
Söyleyemeyeceğini, duyamayacağını bilmek,
Ne kadar zor,
Yaşadığın her gün ölmek…
Ölürken bile içindekileri büyütmek…
Kayıt Tarihi : 4.4.2006 22:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!