Ölürken Bile Güzeldi. Şiiri - Özgür Bebek

Kumrular aşklarını haykırırken sabahın tazeliğine
Erirdi içim, ben her sabah kumru olmak istedim
Ben sana hiç seni anlatamadım mesela...
Bisiklete binmedik seninle, mısır yemedik korku filmlerinde
Uzun bir yaz akşamında ayaklarımızı sallandırmadık köprüden
Bak hiç kavgamız olmadı bizim
Adımı bilmedin
Sana şiir yazmaya çalıştım
Ama hiçbir anlam taşıyamadı o yoğunluğu
Sen her zaman huriler dolabımdaki en güzel gömleğim oldun
Hüzün bulutlarıma esen sam yeli oluyordun bazen
Yarımlığın verdiği tuhaf bir durumda
Sensizliğin köşe başında tüme varımlar içindeydi beklentilerim
Ben hiç sen yokken diye başlayamadım bir cümleye
Ayak bileklerimdeki zincirin ucu hep yüreğine bağlı kaldı
Sen hiç bilmedin...
Kumrularda sustu bir seher vaktinde nedeni çok ağır oldu bende
Ölüm atına binmiş gidiyordun beyazlar içinde
Yağmurlu bir günde toprağa verdik seni
Toprakta olamadım sana bağrını açan, uzaktan yüzünü gördüm son bir kez
Ve ölürken de çok güzeldin…
Çok sonraları günlüğünü kitaba çevirdi sevdiklerin
İlk alan ben oldum sanırım
Ve keşke okumasaydım ortalara doğru benden bahsediyordun
Onda beni kendine çeken bir şey var diye yazıyordu satırlar
Sanki onu çok iyi tanıyorum ve sanırım ona aşığım,
Yarın kumruların sesini dinledikten sonra onunla tanışmak istiyorum...
Artık sen yoksun.
Ben ise duygularımın kırılan kalemi ile sana şiirler yazıyorum
Ve seninle yapamadığım her şeyi sen varmışsın gibi yapıyorum...

Özgür Bebek
Sakarya 2008