Ölürken Şiiri - Yorumlar

Rabıta i Mevt zor iştir elbet saygıdeğer şaire....Şeb i Arus olamıyor maalesef hepimize ölüm...

Saygılarımla ve bir şiir arzederek veda ediyorum şiirinize..

BEN KANDAN ELBİSE GİYDİM


Kendinden birşeyler kattın
Güzelleştirdin ölümü de
Ellerinin içiyle aydınlattın
Ölüm ne demektir anladım

Yer değiştiren ben değildim
Farklılaşan sendin
Sendin bana gelen aynalarla
Sendin bana gelen sendin

Artık ölebilirdim
Bütün İstanbul şahidim
Ben kandan elbiseler giydim
Bundan senin haberin var mı

Sezai Karakoç

heee..

ruhun hamalıdır vucut..ağırlaştıkça ruh yoruldukça beden..hep hisseder.. ve atmak ister ruhu üstünden..ama yinede tatlıdır yaşamak...

Ölürken
Kendinle başbaşa kaldın mı hiç?

Yalnızca ruhun ve bedeninle...

Hissettin mi ölümü yanıbaşında?

Hiç düşündün mü o an geçmişi?

Yaşadığını, yaşayamadığını?

Ardından ağlayacakları?

Vücudunda gezindi mi ölümün ürpertisi?

Ölüme meydan okuyuşu, ölümün eşiğinde?

Yalnızca bir saniyede...

Ve konuşamayan bir haykırış..

Ölmek istemiyorum! diye..

Can havliyle!


1 temmuz 1988


Gülsüm Tanrıverdi

Rabbim yardimcimiz olsun... Ölüm kacinilmazimiz...
Yüreginize saglik Gülsüm hanim...Tam puan+listemde...

Son siirim,
--- *•.¸ ♥ ¸. • *Gerçekle Öpüşmede Nefeslerimiz! ..*•.¸ ♥ ¸. • *
Okumanizi isterdim Ölüme farkli bir acidan bakis...

Güldeste Siir Grubu /ma bekliyorum :) ellerimde kirmizi güllerle... Selam ve dua ile...

Değerli şairem..

Karmaşık duyguların şiir diliyle bu kadar etkileyici
bu denli tesirli vede açıkça anlatıldığı güzel vede
usta bir kalemin eseri olan muhteşem bir şiir okudum TEŞEKKÜRLER..

Şiirin kısa fakat dünyaları barındıran teması harika bir uslup ve geniş bir açıyla anlatılmış sizi vede usta
kaleminizi kutlarım TEBRİKLER..

Selam vede muhabbetlerimle birlikte tam puanımıda
bırakıyorum sayfanıza Allaha emanet olun..yunus karaçöp...yudumyunus

Ölesiye yakından hem de... Amok Günlüklerinde işlemiştim bu duyguyu Gülsüm hanım. Tıpkı dediğiniz gibi:
'Renklerimin seçimini ellerine bıraktıkları andayım, karanlıktayken aydınlığa yürüdüğüm ışığımı karartmaya ısrarlı umutsuzlukta. Son kararın verileceği an, beni duyabilselerdi onca ölmek istediğim zamanlara inat yaşamak istediğimi söylerdim onlara. Haykırırdım uyanacağımı olsaydı sesim, yeniden yeni ben olacağımı. Yaşam, kaygısız günlere tomurcuk verirken onları gözyaşı ile büyütmenin anlamsızlığını anladığımı söylerdim. Her saniye uçurumun kenarından baktığım karelerin silikleşip gökkuşağının parladığını anlatırdım. Bunları öğrenmem için yaşamam gereken amok günlerime bile teşekkür ederdim olsaydı fırsatım. '

Beni o günlere götürdü yeniden şiiriniz. Tebrikler...

Kendinle başbaşa kaldın mı hiç?

Yalnızca ruhun ve bedeninle...

Hissettin mi ölümü yanıbaşında?

Hiç düşündün mü o an geçmişi?

Yaşadığını, yaşayamadığını?

Ardından ağlayacakları?

Vücudunda gezindi mi ölümün ürpertisi?

Ölüme meydan okuyuşu, ölümün eşiğinde?

Yalnızca bir saniyede...

Ve konuşamayan bir haykırış..

Ölmek istemiyorum! diye..

Can havliyle!

mükemmel...en içten dileklerimle tebrik ederim.

Başlangıcın albenisiyle pervasızca hareket etme gafletine düşen ruhlara bazen finali hatırlatmak lazım muhtemelen... Tebrikler.

Yürerğe yangın düştümü?
Ölmek en büyük dua olur...