Olurdum Bilirdim Anladım

Mutlu ve ışıltılı bakardı gözlerim insanlara
Hainlik, gam, keder bilmeden
Herkesi mutlu etmekti sanki görevim
Gülüş tutulması olurdu bende
Bazende kalp kırılması
Umutsuzluğa göğüs gere ama acıya hep tutsak olurdum

Düşlerim vardı benim
İyi dostlarımın olduğu içinde
Beraber sofralar kurup gecelerce muhabbet ettiğimiz
Belki bir de hatun vardı köşede
Bana o aşık gözleriyle bakardı ama sadece bakardı
Arkasına bakmadan gidecekti bir gün bilirdim

Hikayeler yazardım, çizerdim
Bazen Ömer Seyfettin bazense Memduh Şevket olurdum
Binlerce okuyucum olsun param olmasa da olur derdim
Son o güne kadar geçerliydi bu fikrim
İyilik, dostluk, sadakat ve güven satarken kendini pahaya
Güzel günler geride kaldı anladım