Olur Sonunda Şiiri - Mehmet Yaş

Hakka hürmet etmesinden yorulan,
Hakikat’e mahkûm olur sonunda.
Acıyla, çileyle, dertle yoğrulan;
Zora kale gibi durur sonunda.

Kader istediği çorabı örsün,
Gafil avlanır da giyersen, körsün!
Bünyeye bozukluk girmeğe görsün,
Karıncalanan dal kurur sonunda.

Zindanlarda sürün toprakta çürü,
Hak bildiğin yolda şaşmadan yürü!
Ne derse sesinler bundan ötürü;
Senindir ebedi huzur sonunda.

Gelişin gidişi şaşmaz adalet;
Varsın diz boyuna çıksın rezalet;
Sen ne zûlme eğil, ne de zeval et;
Adalet yerini bulur sonunda.

09.10.1980