Olur muydum Şiiri - Nevzat Erkol

Ben hiç böylesi dara
Bu denli zordan zora
Salar mıydım kendimi.

Bir endama
Bir saça,
Durgun sulardan duru
Râm eden bir bakışa
Düşer miydim bu kadar.

Ben hiç böyle perişan
Böyle beterden beter,
Bir yüreğe sığınır
Kalır mıydım bu kadar.

Ben ki, zehir zemberek
Acımasız, taş yürek;
Kahrına of demezken
Bir anda.../ hain felek../
Çözülüp sulu sepken
Olur muydum bu kadar.

Ben, biraz deli gönül
Bazen tedirgin, ürkek
Bir yanım zorlu sevda
Bir yanım delifişek,
Pusar mıydım bu kadar
Susar mıydım bu kadar.

Söner miydim
Biter miydim
Kalır mıydım
Düşer miydim

Solar mıydım bu kadar
Dalar mıydım bu kadar.

Ben ne boranlar görmüş
Dertler, kahırlar süzmüş
Yolunu düze vermiş,
Siner miydim bu kadar
Diner miydim bu kadar.

Yayla şenliği başım
Güz demi, bağ bozumu
Delişmen lodos bir gün
Bir gün bahar yağmuru,
Eser miydim bu kadar
Çiser miydim bu kadar.

Sever miydim
Arar mıydım
Özler miydim
Anar mıydım

Yanar mıydım bu kadar
Yanar mıydım bu kadar...