Olur mu Merhameti Şiiri - Kemal Berk

Uzatırken elini, yüzüme hiç bakmadı
İnsanlığı körelmiş acıtmaz yüreğini
Hırsına yenilerek, insan diye saymadı
Sevgisi olmayanın, olur mu merhameti?

Unu kuru diyorlar, eyvallahı hiç yokmuş
Her türlü istekleri, eksiksiz oluyormuş
Yokuşa tırmananın, haline gülüyormuş
Kararmış yüreklerin, olur mu merhameti?

Nere gitse sevenler, kapıda karşılıyor
Ellerinde çiçekler, güzelce alkışlıyor
Milletin ortasında, çalmaya kalkışıyor
Millet malı yiyenin olur mu merhameti?

Biz de şu paralıya, itin ağası derler
Onursuza verirsen, her yerde önde gider
Havasını atarken, şerefi elden gider
Şerefi olmayanın, olur mu merhameti?

Koltuğun şerefiyle, cahil uçar havada
Laf ederken bir görsen, sanki sıçrar tavada
Gözaltından süzerken, gavada bak gavada
Ar namus bilmeyenin olur mu merhameti?

Külözü de diyor ki sevgi nedir bilmeyen
Özü sözü bir olu insanlara gülmeyen
İnsanı kamil olup güzel gözle görmeyen
Ruhsuz kalmış insanın olur mu merhameti?

Kemal’eren Kemal Berk
24.12.2021