Gün vardı dertleri ikiye böldük,
Gün vardı eğlendik kadeh tokuştuk.
Beraber ağladık beraber güldük.
Şimdi halimize ne oldu kardaş.
Demek böyleymiş nasip ve kader.
Bu yara kapanmaz mahşere gider.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta