Sen benim içimdeki mutluluğunda, kahrınında sebebisin.. Biliyorum biz, ikimiz, yani sen ve ben… Asla kavuşamayacağız… Olamayız biz. Çünkü biz birbirine geç kalmış iki insanız… Bu dünyaya bir insan olarak değilde keşke senin gözlerin olarak gelseymişim… Yada gülerken gömülen yanak çukurun olarak.. Ne bileyim bunlar bile daha imkanlı geliyor inan… Keşke diyorum keşke bir kez olsa da sarılabilsek… O şans gelir mi bize? Bilmiyorum… ama gelse keşke… İlk ve son kezde olsa sarılsam o boynuna, kokun karışsa kokuma… Ben sen koksam, sen ben koksan. Olmazmıydı güzel sencede? Olurdu ama olur mu dersin? İnan bilmiyorum…
Gizli PapatyaKayıt Tarihi : 3.8.2023 02:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim…
TÜM YORUMLAR (2)