Olur Mu ANNE Şiiri - Mehmet Arslantürk

Sakın vazgeçme beni sevmekten,
Sakın beni bırakıp da gitme olur mu?
Ne sensizliğe, ne sessizliğe,
Alışırsın deme olur mu?
Hata yapsamda, ağlasam da sev beni,
Geldiğimde tekrar bak gözlerimin içine,
Seni seviyorum de olur mu?
Her öptüğümde kokunu ver bana,
Her acımı paylaş,
Kaç kişi vardır bilmiyorum böyle,
Zaten bilmek de istemiyorum.
Sen gitme olur mu?
Alıp başımı gitsem de, düşüp kalksam da,
Sen ayrılma benden, bırakma olur mu?
Hani yoğurt çorbası yapardın ya…
Tekrar yap, hep yap olur mu?
Senin sevdiğin yemeği yaptım de…
Gelince eve gözlerimin içine bakarak seni seviyorum de…
Olur mu anne…
Biliyorum tamam, güçlü olmam gerekiyor.
Ama yapamıyorum, elimde değil,
Zaten hani ben top oynarken, sen komşudaydın,
Bende her saat başı gelir de terliklerine bakardım.
Halen ordamısın diye…
Yine bakayım olur mu anne,
Hani bir gece kaybolmuştum karanlıkta…
Sığınmıştım karakola..
İşte öyle gel de o yağmurda, çamurlu ellerinle,
Düşe kalka geldiğin gibi yine gel…
Hani o gün sarılmıştın yaaa…
İşte öyle sarıl be anne…
Oğlum de bağır anne…
Anne demeyi bile özledim anne…
Seni seviyorum anne…