Olur Elbette Şiiri - Ozgur Karatekin

Beni hayata küsmüş gibi görenler
Dağlardan boğaza uzanıyorum ben.
Size inat yazıyorum şimdi ey, bilenler!
Herkesten
Sizden bile daha mutlu yaşıyorum şimdi!
Dağlar tükendi.
Ve deniz üzerinden
Bir sevgi dalgası
Eserek gıdıklandı yüzümden!
Kimseye, hiç kimseye kalmadı
Hüzün içeren bir kelime
Kelime bile kalmadı benden!
Dağlardaki kara çığlıklar
Ve denizin ak dalgaları...
Gönderiyorum ey, sevgili dağlar!
Sizlere bu güzel dalgaları
Dalgaların ıslıklarını gönderiyorum.
Islıklar ile hayatınızı
Hayatınızı türkülere boğuyorum!
Sizi hiç unutmadım.
İşte yine sizinle birlikte seviniyorum.
Daha da hiç ağlamayalım.
Gülelim ey, dağlar!
Gülelim olur mu?
Dostu yine dost arar.
Bilelim olur mu?
Arar ve sorar.
Bizi bize soralım.
Soralım olur mu?
Olur mu ey, dostlarım!