Olur Efendimciler Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

İnsanlar sınıf,sınıf,
Kimi imanlı,cesur.
Kimileri tabansız,
Ortada döner durur.

Her şeye başın sallar,
Açıklamaz hiç fikir.
Olur efendimcinin:
tek diyeceği olur.

Böyleleri risk almaz,
Hiç bir zaman hayatta.
Bir başarı görünce,
Hemen yer alır orda..

Bazen ahkam keserler,
Kimseyi beğenmezler.
Yağlı kemik görünce,
Geçmişi kötülerler...

Bügün lanet yağdırır,
Dün alkış tuttuğuna.
Olur efendimciler:
Bakmaz helal,harama.

Hele bir makam görsün:
Olur efendimciler;
Ozaman görün sizler:
Nasıl bayram ederler..

İşleri yağ yakmaktır,
Olur efendimcinin..
Bir başarı olunca,
Onu sayar kendinin..

Renkten,renge girereler,
Bükalemünler gibi.
Ufak bir tehlikede:
Hemen saklar kendini.

Kapının arkasında:
Bunlar ahkam keserler.
Azıcık sıkıştıkça:
Olur efendim derler.

Ademden günümüze:
Bu tip insanlar vardır.
Olur efendimcilerin:
Tek detleri çıkardır..

Her devirde rastlanır,
Böyle sahtekarlara.
İnanmayın dostlarım:
Olur efendimcilere..

Şerefi dahi satar,
Şerefsizlik uğruna.
Olur efendemciyi:
Hiç uğratma yanına..

Nebilerin nebisi;
Haber veriyor bize:
“Yırtıcı bir arslandır,”
sahıp olun dilinize..

“Haksızlık karşısında:
Susanlar dilsiz şeytan.”
Olur efendimcinin ,
Rehberidir kör şeytan.

Ali uy yazdığına:
Sıyaha beyaz deme..
Şahsı çıkarın için;
“Olur efendim deme.”
15.06.2006