Olur da O Gün Şiiri - İbrahim Özcan

Olur da o gün gelemezsem,
Olur da vuslata eremezsem
Sakın üzülme.
Durma, düşünme, çek git.
Ya da tek git; kendinle.
Kalbini bile titretmeden
O ilk aksam yemegimize…

Önce; kuytu bir masa sec,
Cam kenarı olsun, gam kenarı degil,
Gözlerden irak, gözelerden berrak
Pek sevmezsin biliyorum ama
Bir ufak rakı, bir tutam roka,
Bir de beyaz peynir.
Yanında mevsimine gore
Ya bir dilim kavun,
Ya da bolca çoban salata
Üstüne de nar ekşisi iyi gelir

İlk kadehi “Şerefe” kaldırdıktan sonra
Muhabbeti, ucun ucun sen ısmarla.
Önce sağligından, sihhatinden,
Sonra günlük keşme keşinden
Ve hayallerinden söz et bana…

Sıralı kadehler ard arda dizildiğinde
Hayatın vefasızlıgından mı,
Memleketin kafasızlıgından mı,
Bahsedersin…
Vatan yahut Silivri`de…
Hükümetler kurar,
Devletler mi gömersin.
Tarihin en dibine

Yoksa uzun mesailerden dem vurup
Patronuna mı ana varat sayıp, söversin…
İstersen aheste aheste
istersen cabuk cabuk,
Istersen de abuk sabuk,
önune gelenin
Gelmişine geçmişine çekersin…

Lorca`nin, Bodler`in ecnebi;
Hicrani seranat,
Nazim`in, Necip`in, yerli,
Şiirlerinden söylersin…
Her neyi anlatirsan anlat;
Bir tek şeyi unutma!
Koyup dirseklerini masaya
Alarak çeneni avuclarina;
Nasıl da gizledigin beni
Kendine bile söyleyemedigini anlat…
Gözlerini gözlerime bağlayarak…

Olur da o gün gelemezsem,
Olur da o gün
Felegin çemberini geçemezsem
Mezarın dibinde,
Bestesi bitmek bilmeyen
Ve
Hazin bir şarki gibi inleyen
Ruhuma, sendeki beni anlat…

Ibrahim Ozcan 13 Subat 2013 02:32 Bagram