Şimdi rüya gibi geliyor bana ayrılığın. Karabasanların da içinde olduğu kötü bir rüya. Geçtikçe zaman, berraklaşıyor karabasanlar.
Kırklı yaşlara merdiven dayamışken geçmişi süzüyorum.
İçinde senli resimler ve resimlerdeki yokluğuma kızıyorum. Siyah beyaz ortak tek bir resmimiz vardı, kağnının üstünde, saçlarımız uzuncaydı. Yedi–sekiz yaşlarıydı belki. Çocukluğa dair duygular var yüzümüzde. Gelecekten habersiz. Sanırım o tek ortak fotoğrafımız.
Dönersen bir gün o uzun saçlardan ve o çocukça masumiyetleri görmeyeceksin
Kırlaşmış ve ön tarafı dökülmüş saçlar, biraz göbek, bel fıtığından dolayı hafif sola eğilmiş bir vücut. Ama daha olgunlaştım sanırım. Acıları, sevinçleri daha rahat içselleştiriyorum. Belki de alıştım tüm bunlara. Tefekkür mü desem ya da teslimiyet mi. Oysa biliyorum sen bunları aklından bile geçirmiyorsun. Sen mücadeleyi şiar edinmişsin. Büyük ülkülerin var.
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
ümit bey şiiriniz cok güzel olmus yüreginize saglık ama okurken insan biraz yoruluyor dogrusu daha kısa ve öz şiirler inanın ki okuyucuyu size daha fazla baglar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta