Olur da Ayrılırsak Şiiri - Levent Topludal

Bu bir yalvarış Afra, kulakların duyarsa;
Yakışır mı Leyla’ya, Mecnun’una kıyarsa?
Ben bir hazine buldum, ellerimden kayarsa

Şu fukara gönlümü gayrıyla avutamam;
Olur da ayrılırsak ben seni unutamam.

Her şeyin bir taraftan kendine çeker beni;
İlgisizlik yıpratır, sensizlik büker beni;
Bu sevda gece gündüz ayağa diker beni..

Yorganlara da sarsam Levent’i uyutamam;
Olur da ayrılırsak ben seni unutamam.

İster sev beni, ister sevmemeye devam et;
Boynumu vur, çekinme, görürsen bir ihanet.
Kimden gelirse gelsin senden sonra o davet

Sevdanın kitabını bu kalbe okutamam;
Olur da ayrılırsak ben seni unutamam.

Bana sonu karanlık, boş tüneller gösterme;
Her tarafı süslenmiş karameller gösterme;
Ellerini çekip de yaban eller gösterme..

Bütün eller bana yâd, o elleri tutamam;
Olur da ayrılırsak ben seni unutamam.

Rabb’imden tek isteğim: Afra’m huzurum olsun.
Beş kuruşum olmasın; sabrım, gururum olsun.
Merhamet et, benim de biraz kusurum olsun..

Yüzüme vuruldukça belimi doğrultamam;
Olur da ayrılırsak ben seni unutamam.

Sevilensin bir tanem, bu sevenden ayrılma;
Mutluluğa çıkaran merdivenden ayrılma;
Ben senden ayrılamam, sen de benden ayrılma;

Irmaklara döner de gözümü kurutamam;
Olur da ayrılırsak ben seni unutamam.
7 Ağustos 2005