Olur Bazen... Şiiri - Dilek Çınar Arıkan

Dertlenivermişsin yine.
Kırıvermişsin gönül otağındaki sediri.

Oturmasın kimseler diye…

Oturanlar bilmiş mi ki gönlündeki has bahçenin kıymetini.

Gözlerinden yol bulup akamayan göz yaşın, Birikivermiş gönül tasına.

Soğuyup, soğuyup kar tanesi olmuş, Başlamış gönül dağından yuvarlanmaya.

Düştükçe çığ olup, büyüyüvermiş senin minicik kar tanen…
Omuzlarında hissetmişsin ağırlığını.

Bir feryat kopmuş içinde.Gününden bezmiş arkadaş kelimeler, sıralanıvermiş diline.

Hatta o gün, buhar olup uçmak ve bir buluta takılmak istemişsin gökyüzünde.

Üzerine gelen her şeyden uzun olup, uzaktan bakmak istemişsin her şeye, herkese.

Ama nafile…Üzüldün, ezildin, kırıldın ve hatta yaralandın.

Başka yürekler yaralanmasın diye ilaç olurken,

Kendi yarana bile yanamadın.
Böyle işte Adem kuzusu, hayat böyle.

Olur bazen...

Hangimiz rahat kürek çekiyoruz ki bu okyanusta…
Hangimizin gemisi yalpalamıyor, habersiz gelen fırtınada...
Ya da,

Hangi gemi kaptanı bulmuş, Kendisini can bilen, yaralamayan bir tayfa…

Gördüğün gibi yalnız değilsin Adem kuzusu,
Dert dersen bizde de var.

Sendeki karaysa, bizde olan ebruli…

Şimdi yaslan arkana, iki yana aç kollarını…
Derin bir nefes al,

Ciğerlerin hissetsin hava yollarından bir şeylerin ilerlediğini…

Gülümseyiver kendi kendine…

Hiçbir şey, hiç kimse, hiçbir yer veremez be Adem kuzusu,
Şu kendi başına aldığın derin nefesin verdiğini.

Ne incitir, ne yaralar ne hesap sorar sana…
Ama ayakta tutar seni.Oksijen olur hücrelerine.

Yeni kar taneleri de durdurma gönül dağında.
Birikmesin göz yaşların gönül tasında…
Gözlerinden dökülüversin yaşlar.
Yönünü, yatağını çevirme içindeki akarsuyun, varsın yolunda aksın.

Olur ya, senin gözyaşını bile can suyu diye bekleyen bir kuru dal vardır,
Ya sağında, ya solunda…

Olur bazen…
Karabulutlar gibi yağmur topladığın günler de olur…
Ama yine de güneşe de yer vermeye çalış,

Sediri kırılmış gönül otağında..
Bir yanda yağmur, bir yanda güneş…

Bir bakmışsın yedi renk gökkuşağı tepende…
Olur bazen…Derin bir nefes al yine…
Ve her bir rengi için bir dilek tut …
Herkes olmaz der…Dilek tutulur mu gökkuşağının renkleriyle?
Dinleme sen kimseyi…
Dilemediğin dertler geliveriyorsa davetsiz, Dilediğin dilekler de geliverir habersiz…
Olur bazen…
Otobüsün, trenin bir durağı var lakin
Yok sanırım yürek sözünün durağı.

Uzayan sözün kısası Adem kuzusu,

Dayanma gücün, sabrın, sevgin büyüsün içinde,

Büyütmeden uğurlamaya çalış canını acıtan acıları…

Olur bazen…