Olur Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Yangın yeri gibi yüreğim benim.
Her gün alev alev yanar tutuşur.
Üst üste yüklenir sıkıntım derdim,
Biri biter,bir başkası oluşur.

Bir gün bir okulun önünde çıkar,
Bir başka gün, dağda kurşunlar sıkar.
Bu gün dost der sana öbür gün satar.
Çıkar, sonra meydan meydan konuşur.

Kimi sakalıma takar aklını,
Türban,murban karıştırır kafamı.
İki laf eylesem keser sözümü,
Nedense oturmam kalkmam da kusur.

Sanki icazeti almış Tanrıdan.
Hep geçinir gider benim sırtımdan.
Doymuyor bıktırdı beni canımdan.
Ve hala bıkmadan yüklenir durur.

Ulemâlar,işi gücü bırakmış,
İlimi,irfanı bir yana atmış.
Kafayı sakala,türbana takmış,
Kılık kıyafetten hesap soruyor.

DOSTOZAN yoruldu artık yazmaktan.
Hiç usanmadılar çizip bozmaktan,
Bir nokta bir ışık görse uzaktan,
Belki son deminde bahtiyar olur.

K.M.2002
.

.