Olur Şiiri - İzzettin Dönmez

Ormanları çok severim ezelden,
Bazen çam dibine konduğum olur!
Gönül yüksekleri istiyor amma,
Bazen çingeneye çunduğum olur!

Çocuklar küçüktür anlamaz yoktan,
Şarapla sirkeyi bekle koruktan,
Uyanık diyenler yanıldı çoktan;
Bazen çocuklara kandığım olur!

Fikirler zıtlaştı hem dizi dizi,
Bölmeye yetmemiş belki de sizi,
Mevsimler değişti şaşırtır bizi;
Şubat güneşinde yandığım olur!

Cömerttir Türkiye’m bir ana gibi,
Döner dolaşırım divane gibi,
Bazen dağıtırım Mevlâna gibi;
Bazan da kendime yonttuğum olur!

Yırtılmasın urba tutmuyor yama,
İflah olur mu can değerse kama?
Mantıklı işleri severim amma;
Bazen katıra gül sunduğum olur