Olur 2 Şiiri - Zikrettin Karaca

OLUR...

Güz geldi sokaklar sessiz sedasız
Dağların mateme büründü OLUR...
Sükünet diz boyu elem vadesiz
Dört yanın duvarla örüldü OLUR...

Gurbetten gelenler geriye döndu
Kapılar kapandı ışıklar söndü
Dereler buz tuttu pınarlar dondu
Gündüzler geceye darıldı OLUR...

Yollar ızsız kaldı köylüler yasta
Evde iki yaşlı birisi hasta
Onlarda hasretler komşuya dosta
Kederden tasadan yoruldu OLUR...

Kalanlar meyletmiş kafkas arıya
Tavuk föle küsmüş cıvciv darıya
İki tarla ekmiş vermiş yarıya
Toprağın çatlamış yarılmış OLUR...

Karaca üzüldü sesini kesti
Kırık sazı vardı duvardan astı
Gücendı feleğe bahtına küstü
Oda gurbet elden sürülmüş OLUR...

Zikrettin Karaca