Sencer’in kahkahası unutuldu bu demler
Hazır yaşayanlarsa azmış birer ademler
Er dediğin kelime kalmıştur tozlu rafta
Bu uğurda ölenler hep kaldılar arafta
Akılsızlık merhemin arama sen sahafta
Eğer aklın yok ise otur sen şu kırahta
Ser dediler serimizi aldılar
Biz ölüp giderken hep onlar burda kaldılar
Kıymetini biliniz aile saadeti vardur
Hem valla hem de billah yaşaduğum bir andur
Bun ile kaplanmışdur şu kalbimin derini
Hayvan bile saklayur şerefliyse erini
Saklamak dedim ise bu acziyet içermez
Kara yerde olanlar göğe istese ermez
Adım El Şad özüm şadlıktan uzak
Dört tarafımı sarmış çetin onlarca tuzak…
Rauf Mustafaoğlu
Kayıt Tarihi : 8.12.2021 02:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!