Ölüp de gitti Şiiri - Ramazan Yanar

Onbir ay efganla gül için bülbül
Lüle saçlarını yolup da gitti
Kuşlara yuvadır Mecnun'da kakül
Kays Leyla ardınca yelip de gitti

Bir vasl içindir niyâzım Gânî'ye
Düşümde diz çöktüm ben Sümmânî'ye
Şu dünya denen üç günlük fânîye
Bin âşık bin maşuk gelip de gitti

Maşuka âşık kıymet verir sanma
Âşık maşuktan değer bulur anca
Aslı adın kimse anmazdı amma
O Kerem ile nam salıp da gitti

Ateşte günahlar yanar kul yanmaz
Zulümle âbâd olan zulme kanmaz
Dünya kadar mal yığsa gene onmaz
Kim görmüş zâlimler gülüp de gitti

Her bir ferde kazdı her bir fert kuyu
Kalmadı insan özünde mert huyu
Hazreti Nuh tufanının sert suyu
Çer çöp demedi ki silip de gitti

Sanırdım o güzel bana kâr idi
Bülbül ağlarken gül kime yâr idi
Bir dertli Âşık Kusûrî var idi
O da kahırından ölüp de gitti