Ölünün Melodikası Şiiri - Eren Altay

di’lerimi taktım peşime hep miş ile
yarınımı yaktım sahte bir geçmiş ile
bir fısıltı kulağımın dibinde sağırlaştı
kuşların kanadında dertlerim ağırlaştı
vedalardan düşerken gözyaşlarım ıslanır
sırtım iple bağlanmış hayallere yaslanır
umutları çığ yapıp yuvarladım dağımdan
uğurladım gözyaşımı tek tek otağımdan
kalbimdeki çırayı aklımla tutuşturdum
duamı bulutların eline tutuşturdum
ölümden bayrağım sarkıyor gönderimden
cehenneme bir ışık saçılıyor gözlerimden
bağrımda yılların çocukları koşturur
kabrimde yalnızca papatyalar hoş durur
dalgaların boyuyla seli ölçüyor içim
ur yüklü gemilere demir atan haliçim
sokaktaki tabutlarla selamlaşamıyorum
vuslatım muhkemdir selamla aşamıyorum
öğrendim bu yaşımda mezarımı kazmayı
küskün cümleler ile vasiyetimi yazmayı
vedamın arkasından sular döküyorlar
ismimi mermerden bir taşla söküyorlar
karadan çarşaflar baş ucumda birikti
sonumun yollarına bu yolculuk bir ilkti
gömüldüm bedenime tabutlarım duymadı
evimi eşen böcek hiçbir zaman doymadı