Ölünün Ardından Şiiri - Mesut Çiftci 2

Karanlık bir sabaha uyandım bugün,
Farkında değildim.
Üşümüyordum oysa yalnızca uykusuzdum,
Buzla kaplı bir nehre düşen kedi yavrusu kadar
Huzursuzdum.

Güneş bu sabah aydınlatmadı dünyamı,
Üşümediğimi zannediyordum,
Hiç ısınmamıştım oysa.

Zifiri karanlıkta ışık gördüğünü zanneder ya insan,
Bazı insanlar hiç ölmeyecek zannederim ya ben.

Meğerse asıl üzücü olan ölüm değil ayrılıkmış,
Bir ölünün yaşayanların zihninde bıraktığı anlılarmış,
Yalnızlıkmış…