Bir anlaya bilsen neler çekip yaşadığımı
İki günde bir çocuklar gibi ağladığımı
Bir anlaya bilsen seni nasıl sevdiğimi
Ölünceye dek sevmek bendeki gülüm
Yine yürüdü gecenin bir vaktinde
Yaban ellerin yaban caddelerinde
Utanmadım sıkılmadım ağladım öylece
Ölünceye dek sevmek bendeki gülüm
Seni aradım biten her sigara izmaritinde
Sabır diledim kendimi tuttum olmadı yine
Dolaştım bilinçsizce akan gözyaşımla ve seninle
Ölünceye dek sevmek bendeki gülüm
Dayanamaz oldum bu yaşta bu acı gurbete
Böyle söyleme ağlıyorum ben istemesemde
İçim sızlıyor sitem etme insanım bende
Ölünceye dek sevmek bndeki gülüm
06.10.2008 Buiski/Tataristan
Kayıt Tarihi : 8.5.2009 17:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Aydın 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/08/olunceyedek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!