Ölünce Uyanırım Şiiri - Musa Kilit

Seni sormak için çalmadığım kapı kalmadı
Gönül hanesini virane ettim, yıktım
Her sokak başında senden bir iz aradım
Gözlerimin önündeki seni ve içindeki gizemi
Olmadı açtım ellerimi dualar ettim
Herşeyi bilene yavlardım durdum
Nice kalpler kırdım ne ahlar aldım
Yinede yolumdan dönmedim işte
Sevgimi heybeme doldurdum düştüm yollara
Anlayanada sordum anlamayanada
Tenhalara baktım, zıvanadan çıktım, şaşırdım
Kolay olsa kabullenir alışırdım
Hatta gülme ama unutmaya bile çalışırdım
Haddime mi, yakışır mı, reva mı
Seni hiçe saymak benim işim mi
Ama merak ediyorum bu son can çekişim mi?
Anlamaya çalıştım empati kurdum
Düşmanıma bile sempati duydum
Ne tabular yıktım nelerden geçtim
Hepsini bilerek severek seçtim
Öyle zaman oldu ki kendimden kaçtım
Adeta sensizlige bir savaş açtım
Şimdi galibi miyim mağlubu mu bu aşkın
Yoksa berabere miyiz? Halen beraber miyiz?
Hangi muammanın eşiğindesin
Hangi taraftasın, hangi arafta
Şu an karşımdaki kimin siması, kim bu yabancı
Hangi kapıyı çalsam sen açıyorsun
Ama evde yoksun işte yalancı
Biliyorum bu bir rüya, ben gerçek seni tanırım
Boşuna uyandırmaya çalışma
Ölünce uyanırım...