Hayatta iken bize ekmek aş verir,
Ölünce toprak bizi şefkatle sarar.
Ölen insanlar en son toprağa varır,
Ölünce toprak bizi şefkatle sarar.
Yaptığımız ile hayat bizi tartar,
Şafak ile güneş karanlığı yırtar..
Üşümesin diye üstümüzü örter,
Ölünce toprak bizi şefkatle sarar.
Ölen insanları kucağına alır,
Orada kalan insanlar toprak olur.
Toprakta insan yeni bir hayat bulur,
Ölünce toprak bizi şefkatle sarar.
Rahmetli olan kişi toprağa konur,
Ölen insanlara rahmet olsun denir.
İnsanın bedeni toprakta gizlenir,
Ölünce toprak bizi şefkatle sarar.
Yusuf ölen insanı kim uyandırır?
Kul kötüyse toprak insanı yandırır.
Kul iyiyse toprak cennetti andırır,
Ölünce toprak bizi şefkatle sarar.
Kayıt Tarihi : 4.1.2016 21:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!