Ölünce Gel Şiiri - İsmail Paşalı

Yokluğunla başa çıkamıyorum...
Gel..
Ne günde,nede gecede...
Kör olmuş gözlerim..
Senden başkasını göremiyorum...
Gel...
Seni hergün...
Bir dakika görmek için...
Canımı vermeye razıyım...
Gel....
Sen gittin...
Kurudu ekdiğin çiçek...
Öldü akvaryumda yüzen o melek....
Saçının bir telidir...
Bana umut tek bir dilek...
Rüya gibiydi...
Seninle geçen her saatim...
Uyandımda bitti...
Bütün yaşadıklarımız...
Gel...
Şimdi koşarak...
Kolarım açık...
Gözlerim yaşlı sana...
Her bir satırım gurbet...
Dilimden düşürmediğim...
Bir sitemsin bana...
Ne leyla...
Nede mecnundum sana...
Ferhatı seven şirin olamasamda...
Bir ömür verdim uğruna...
Gel..
Şimdi gelemezsin belki...
Bir yastığa baş koyduğun var...
Dünyalara bedel...
Canından öte sevdiğin..
Bir beben var...
Sen ben ölünce...
Mezarıma bir kap su dökmeye gel...
Ama yalvarırım...
Ne olursun...
Gel....