Ölünce Şiiri - Aysel Tarcan 2

İstanbulun dili olsa konuşsa
Dillerde ansın yâr birgün ölünce
Yüreği limana sessiz yanaşsa
Ellerde yansın yâr birgün ölünce

Dalgalar gibiydi nazla döverdi
Nağmeler dilinde sözle överdi
Alınca koynuna közle severdi
Küllerde sönsün yâr ben ölünce

Kor gibi yakardı elim tutunca
Keyiften dört döner peşe katınca
Ondan mutlusu yok keyfle yatınca
Hallerde dinsin yâr ben ölünce

Denize baktıkça gözüm arasın
Her aşk nağmesinde sözüm arasın
İstanbul ufkunda izim arasın
Yollarda sinsin yar ben ölünce

Ne bir haber salar ne kendi gelir
Ne özledim gel der ne koşup alır
Bu vuslat belli ki mahşere kalır
Kullarda kansın yâr ben ölünce

Aysel Tarcan