Oyalamaya gerek yok
Ölüm yakışır insana
Yakışır yaşamışa
Ey bilinmeze ağlayan çocuk
Istırabı veren ölüm değildir.
Bu böyle döner durur
Harda nar narda nur
Dönüyor devran ne sensin ne de ben…
İşte şurada duranlar
Onlar benim son saatlerim.
Durduklarına bakmayın
Beni bekliyorlar…
Yol benim değil han benim değil
Ne kendimdeyim ne sarhoş
Ne evvel zaman ne de sonsuz-u endam…
Camide uluyan kapıda uluyan
Orda yatan burada kalkan
Ne topraktan ne toprağa
Ölüm yakışır insana
Kayıt Tarihi : 2.10.2006 16:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!