Ölümüyle Güzel Adam Şiiri - Naki Aydoğan

Adam dikilmiş bir kaşa bakışları ayakta duruyor.
Bir ağaca bakıyor rüzgârla raks eden,
Bir dansçı oluyor kafasının içinde hülyasına kapılmış.
Kendisini bir kadına teslim ediyor kendisine o kadını teslim alıyor.
Yer gök bir beyazlık içinde kayboluyor.

Biz beyaz onlar siyah diğerleri bir çizgide duruyorlar.
Dans ederken bir kuş oluyor dansçılar.
Beyaz ve siyah…
Siyah kanatlar sarılıyor beyaz iki kol bir gaga uzanıyor.
Ayakları ayda.

Bu adam taş atıyor aydan yere çömelmiş aşağıdaki kayalığa.
Dünya neden böyle kayalıkları var, boynuzlu öküzler gibi.
Bu adam aydan iniyor dünyaya ve ölüyor, gömülmek için mi?
Gömleği beyaz diye vurularak ölüyor, kırmızı gül beyaz üzerine.

Gömenler siyah giyinmişler, güneş lekesi yüzlerinde.
Ağlıyorlar içten içe çok anlamsız kalıyorlar, anlamlı cesedinin gömülüşüne.
Adam dönüp arkasını şehrine gidiyor, bugün ölmeyecek.
Aşağı atıyor ölüm senaryosunu ve radyosundan dinliyor yaktığı ağıtını.
Adam her şeyiyle bir adam ölümüyle öğle güzel ki, kimse ağlamasın.