Ölümüne yarış Şiiri - Dağlar Özügüç

Özlemek ne öneli bir duygudur
Ne kadar da kutsal bir mabet
Ölümüne arzulanan bu yarışta
Sabır lazım olur insana sevgi denen
Bu çıkılması oldukça zor yokuşta
Sanma ki ben bir daha böyle severim
Yıllar sonra bir gün mezarıma gelsen
Kalkarım kabrimden yeniden sana dönerim
Gönül haremim kapandı o son bakışta
Ne yapsam olmuyor unutamıyorum
Doyamadım bir kere aklım kaldı bu aşkta
İçten ve samimi olmayan duyguları
Kaldıramaz oldu bu bahtsız yüreğim
Gönlüme kalsa hayat suyu dalda yaprakta
Aklım derki gerçekler acımasızca yaşanıyor sokakta
Hayat devem eder bu dünyada özlem oldukça
Bir umut olur belki bu yeşermiş toprakta