Ölümüne sevmek Şiiri - Orhan Kutlu

Hep aynı dertler aynı kahırlar
Ben sana duyuramadım sesimi
Duydu bütün sağırlar.

Dedim ki sana yapayalnızım
Geceler boğuyor beni
sensiz yaşamak mı alın yazım.

Suskunluk başladıysa sözler bittiğindendir
Konuşacak bir şey kalmadıysa
Ve sadece bakışlar kalmışsa bakışlarda
Sevilenler gittiğindendir.

Sevilenlerden ayrıldığında anlamsızlaşır
Aldığın nefes, içtiğin su, bir lokma ekmek
Anlamsızlaşır hayat, tükenir her şey
Ölüm kadar acı verirmiydi böyle gitmek.

Yarın cumhuriyet bayramı ülkemde
Ve 19 mayıstan daha beter şartlar
Her yeri kuşatmışlar hainlik diz boyu
Kardeş kisvesi altında yanımızda tüm puştlar.

Ne kadar bahtsızım birtanem
Sana mı yansam vatanamı
Bu değilmidir ne serden geçerim ne yardan
Sen olmasan vatan olmasa ne anlarım yaşanandan.

İkinizinde yokluğu ölümümdür biliyorsun
Kimselere bırakamam ikinizi benimsiniz
Öylesine bütünüz ki sizinle
Biriniz tabutum biriniz kefenimsizniz.

Her ikiniz içinde kurşunlara geleyim,
Yanayım yanayım sönmez ateşlerde
Siz sevilmeyi hakeden dünya güzelleri
Bırakın sizi ölümüne seveyim.

Ay yıldız yüreğimde gözlerimde yaşar
Gözlerim mavidir her mehmetçik gibi
Ve sana olan sevgim Yunustur bilesin
Aşar her derdi Akif gibi.

Ben yaşadıkça, içimde Alpaslanlar,
Ertuğrul Gaziler ve Hacı Bektaşlar
Sana kim zarar verebilir ey sevdiğim
Bunu bilir tüm düşmanlar.

Yeter ki sarılalım ayrılmayalım,
Tek gücümüz sevgimizdir bizim
Kördüğüm gibi bağlanalım birlikte
Ve zafer bir daha gelsin ey sevdiğim...

03.11-2009
21.20