Ölümüne Severim Şiiri - Yasemin Kurt

Zaman akıp geçiyor,yakalayamıyorum nafile.
El açmış sevgiler dileniyor beyhude.
Anlamsız ilişkiler diz boyu günah çizgisinde,
Sorun yokmuş gibi davranan, sahte sevgi peşinde.

Bir avuçluk mutluluk için insanlar kendilerini parçalıyor,
Gün ağardığında kimse kimseyi tanımıyor.
Bu neyin aceleciliği kimse anlatmıyor,
Saflığın öldüğü mezarda sevgiler ağlıyor.

Mahşeri kıyamet sanki ortalık geçilmiyor sahtekarlardan,
Kimse kimsenin duygularına bile bakmıyor.
Her ruh bencilliğin pençesinde,yananlar el-aman diliyor,
El açmış mert olan namertten çekiniyor.

Saklı kutularda kalmış hazine sayılan sevgiler,
Aşkın her hücresi kanamakta,ölüyorlar bilmezler.
Sessizliğin ortasında intihar edenler,
Bir avuç mutluluk için birbirlerini ezerler.

Haykırırım hepsinin inadına mertçe severim diye,
Özgürlük benim her yerimde.
Sevgi bende zirvelerde,
Anlayana anlatır anlamayanı ezer geçerim.

Başkaldırdım yalan dolu sevgilere,
Özgürlük benim geçmişimde,geleceğimde.
Korkmadan severim ölesiye,
Herşeyin inadına ölümüne severim.