Ölümüne Sevdim Şiiri - Cahit İpekoğlu

Görülmeyen bir seni ben çok sevdim.
yüreği delik, deşik bir deli benim.
Ruhundaki senle belkide gömülecek
koşar adım gidiyorum, kara topraktır benim evim.
Ah'be tekgülüm,
ben seni ölümüne sevdim
Ölümüne......

Bilemedin hiç oturduğun yüreği.
farkedemedin hiç, içinde sen olan yüreği.
Yaşamın en güzeli, gerçek kadının.
yaylı tanburum oldun a'benim canım.
Hayalimde olsun hep seni çalardım.
tel, tel ezberledim seni, a'benim canım.
Aşk sendin
sana vurmaya kıyamadım....

Sevinçten uçururdun beni
tüm satırlarda hep aradım seni.
Sana doyamadan
göçüp gideceğim bir gün.
Helalleşmek ister elbet diyerek
son nefesime kadar bekleyeceğim seni her gün....

Bir gün olurda
göğsüne gömersem burnumu.
İçimdeki dev uyanacak
işte o zaman.
Açılacak
nefesim, can evim olacaksın.
Evim, barkım, ocağım
uğruna can verilecek toprağım olacaksın.....

Ah be tek gülüm
ben seni ölümüne sevdim
Ölümüne.......