Ölümüne Ölümü Arzulayacaksın

Bildiğim tek şey var
O da hayatın anlamsız
Katıksız, tuzsuz olduğu
Ayrılırken bir tanem
O gün pervasızca arşınladım
Hiç gitmediğim
Hiç bilmediğim sokakları
Ağladım, ağladım
Zorladım kendimi tutmak istedim,
Birileri sanki sıkıyordu
Ağla diyordu,
Gözyaşı bulutlarım ağla
Ağladım hiç ağlamadığım kadar
Saklamak istedim gözyaşlarımı
Kimseler görmesin diye
Kimseler anlamasın diye
Ellerimle kapatmak istedim
Ama gözyaşı bendim, hüzün bendim
Kendimi kendimden saklayamazdım ki
İşte o anlarda isyan ettim
Aşka, kadere namussuz dünyaya
Yakıp yıkmak istedim buraları
Bir bilsen,
O şehrin gürültüsünde
Etrafımdaki onca kalabalıkta
Sensiz sessizdi
Sensiz sakindi

Hayalin, anılarından başka
Etrafımda kimseler yoktu
Sessizlik, yalnızlık
Hiç bu kadar insafsızca
Çökmemişti omuzlarıma
Ya zaman, ya hayat
Sanki geçmiyor zaman
Hayat bu kadar acımasız mıydı?
Artık suskunlar diyarındayım
Hiç bu kadar uzun susmamıştım
Kendime bu kadar uzun küsmemiştim
Lanet olası desem de
Kahrolası desem de
İstemeden anımsadım anıları
İlk karşılaşmamızı anımsıyorum da
Var mıydı? Dünya alfabelerinde
Seni tarif edecek cümleleri
Anlatamazdım seni sana
Hece hece ezberledim
Sevda adına ne kadar şiir varsa
Seni görünce,
Ellerini tutunca
Her defasında dilim tutulurdu
Kuramazdım doğru dürüst bir cümle
Gece uyumaz,
Uyuyamazdım
İçim içime sığmazdı seni düşünmekten
Ellerim başım altında yataktayken
Odamın penceresinden
Yıldızları seyreder, sayardım
Saatlerce onlara seni anlatırdım
Öve öve bitiremezdim
Gün batımını izlerdik
Bir apartmanın balkonundan
Dilek tutardık aşka dair
Yemin etmiştik,
‘’asla ayrılmayacağız’’ diye
Ve …. … ve dilim varmıyor söylemeye
Ansızın çekip gittin
Hiç sebepsiz, nedensiz
Not bırakmışsın
‘’UNUT’’demişsin,
Ne kadar kolay söylemişsin
Nefes alıp vermesi kadar kolay
Giderken bıraksaydın beni
Ve giderken bıraksaydın gerçek kimliğimi
Giderken bıraksaydın sevgimi
Söylesene neden girdin hayatıma
Oysa bilemezdim
Zıt kavramlarmış benim için
Gerçek ve yalan
Saf olan zaafımdan istifade ettin
Sen zenginmişsin yalanlarla
Bense fakirmişim gerçeklerden
Körmüşüm, aptalmışım
Hani aşkın gözü kördür derler ya
Kaplamış gözlerimi,
Renkli efsunlu bir perde
Şimdi ise,
Yürürken bu yabancı sokaklarda
Üşüyen, soğuk bedenimle
İçime sindirmeye çalışıyorum
Attığın kazığın acısını
Kan ağlayan bu gönlümün
Ta derinliklerinden
Ah ağlayan bir nida ile
Of çekmenin ferahlığını yaşıyorum
Bu saatte belki uykudasın
Belki başkasının kollarında
Nerden bileceksin!
Beraber gezdiğimiz sokaklar
Tanımıyor beni,
Anlamıyor beni
Parklar, yollar bana yabancı,
Yabancı olmuş her şey bana
Onlar bile beni arkadan vurur,
Yakar kavurur içimi
Tabiî ki nerden anlayacaksın
Hissetmezsin, duyamazsın, bilemezsin
Acıyı, çileyi ben yaşıyorum
Sen nerden bileceksin
Senden geriye, bana bıraktığın
Hayalin ve anıların kaldı
Bu aşktan payıma düşen.
Biliyorum uzaklardasın
Belki duyamazsın
Belki kulakların çınlar diye
Bu denli efkarlı haykırıyorum sana
Al bende bıraktığın
Bu namussuz, soysuz izi
Silinmiyor bir türlü
Şimdi gurur duy eserinle
Beni unutamamış diye
Bunca yıl geçmesine rağmen.
Korkma aldırmayacağım,
İstemeyeceğim sevgim senden
Ağlayacağım,
Kaderimmiş diyerek
Bilemedim ki bir tanem
İyi bir senaryo yazmışsın
Dokunaklı aşk filmimizin
Ama başrol oyuncuları vardı
Figüranları yoktu
İyi oyuncuydun ama
İzleyicisi yoktu
Zaman gelecek sende bir gün
Hayatın işgaline uğrayacaksın
Yaşadıkların, yaptığın insafsızlıklar
Eskiden hatırladığın bir film gibi
Gözünün önünden geçecek
Utanacaksın,
Hani verip de tutmadığın sözlerin var ya
Yağlı bir urgan gibi geçecek boynuna
Korkacaksın, ağlayacaksın
İleri gidişin olmayacak
Geriye dönüşünde, çünkü
Senaryosunu iyi bildiğin oyunların
Cehennem alevi gibi yakacak seni
Aramaya cesaretin olmayacak
Titreyerek’’ alo’’ diyeceksin
‘’ benim’’ diyeceksin
Ve ben, eski ben olmayacağım
Telefonda eski sesim olmayacak
Yürüdüğün yollarda
Her kum, her çakıl taşında, her kaldırımda
Beni çiğnediğini zannederek
Ürpereceksin, korkacaksın, ağlayacaksın
Hayalim çıldırtacak seni
Boğacak nefes alıp verirken
Pişmanlık çanları çalacak
Ölümüne ölümü arzulayacaksın...........