Ölümüne İnat... Şiiri - Sezen Çoban

'Seni seviyorum' baba
'Onu' seni sevdiğim gibi seviyorum baba
Ekmeğim gibi, anam gibi, sen gibi
Toprağım gibi, seviyorum baba..

Bana baktığın gibi bakıyorum onun gözlerine
Ve ona ne zaman baksam,nereden baksam
Seni görüyorum baba..

Zamansız gidişin gibi kaç kez gidiyorum ondan
Sancılarını içimde duyarak;
Ve sen kime ne zaman gitsen,nereden gitsen
Ben sana inat 'hep ona geliyorum' baba

Biliyormusun?
Bir anın var bende, birgün anlatmak için çocuklarıma
Sen ne zaman çocukluğumu yanında götürsen
Ben sana inat, her çocukta çocuk oluyorum baba..

Yitik bir gündür şimdilerde yaşadığım
Başıboş bir gecedir.
Kitaplarda anlatılan sevgi dolu hikayelerde yalan çıktı baba
Hani güvercinler almıştın bana,sonra da salıvermiştin
Seni sevdiler,geri gelecekler demiştin
Ne güvercinlerim geldi,ne sen baba..

Adımı koyduğun sabahı anlatıp dururdun baba
O ıslak pazar gününü
Esmer kızına yetmedi anlattıkların
Seni hep yanımda istedim,çağırdığım hep sendin
Sen ne zaman beni çağırmadınsa
Ben sana inat, hep sana döndüm baba..

Tıpkı adımı koyduğun sabah gibi
Islak bir pazar günüydü kaybettiğimde seni
Ölümün de bana inat oldu baba.
Şimdilerde ne zaman birşey kaybetsem
Aramam hiç
Bilirim gün gelip yeniden bulacağımı
İşte o gün bugündür baba
Uyan her nerdeysen
Ölümüne inat, sana inat
Bu sefer esmer kızın kazandı baba...