Ölümüne Şiiri - Emrah Kurt

ÖLÜMÜNE SEVDİM
ölümüne sevdim seni
ölümüne yaşayarak
katlandım aşkına ve sana
ölmeyi bile göze alarak

bu kadar kolay olamazdı
seni ölümüne sevmek
uğrunda ölmek lazımdı
mezara girercesine

sevdanla tükettim ben
en güzel günlerimi
ve bütün her şeyimi
seni sevmeye zorladım kendimi
çürütürcesine bedenimi

öylesine bir aşk değil bu
basmakalıpta değil öyle
severek ve de bilerek
yaşanmalıydı ölesiye

bir kuru yaprak misali
rüzgarda uçarcasına
savruldum düştüm eline
avcıdan kaçarcasına
yaralı bir ceylanın hali
sığındım yüreğine

Zulmüne boyun eğdim
Ben hep seni böyle sevdim
Senden gelen acıları
Ölüm gibi benimsedim

bir sana vurulmamak için
kurşuna dizdim kendimi
kanatırcasına bedenimi
aşkınla yanmamak için
ateşe attım kalbimi
yakarcasına ellerimi

sığmaz oldu aşkın göğsüme
damarlarımı patlattım
yedim bitirdim kendimi
hatta erittip beynimi
yok edercesine bedenimi

elimle kopardım yüreğimi
kalbine akıttım kanını
can verdim ellerinde
ruhumu teslim edercesine

12.08.1998/ Köy