Ahlatlı sırtlarında
kar’anlık bir rüzgar
kışa durdu vakit.
Kandil karalığında akşam
Orucumda kurşun sesi.
Ahlatlı sırtlarında
ağarırken vakit
sen git ey ecel kışı
can alıcı kuş, sen git
kendisi gelsin
kınalı kuşu baharın.
Ahlatlı sırtlarında
açar gurup çiçek
Ihlamur ağacı,
çocuk olur kokusu
kurudu, yeşermez artık.
Kısalır ömrü ölüm boyu
uzar ölüm ömür boyu
ölüm uzar diz boyu
Ölümün üstü çiçek.
Mart 2002 Abidos
Önder KaradağKayıt Tarihi : 10.10.2002 17:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Önder Karadağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/10/10/olumun-ustu-cicek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!