bu nereye varacağı kestirilmez yolda ilerlerken
içimde biriken sayısız ve her biri ayrı ayrı birbirinden beslenen umut yığınlarını,
ve ölümün ürpertici nefesini itinayla ensemde taşıyorum.
biliyorum, bir gün ensemde yuva yapan o nefesle kesilecek nefesim.
biliyorum, bir gün ardımda soluk renkli ayak izlerim kalacak.
ve içlerinde beni taşıyan anlar siyah-beyaz raflarda yerini alacak.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta