bu nereye varacağı kestirilmez yolda ilerlerken
içimde biriken sayısız ve her biri ayrı ayrı birbirinden beslenen umut yığınlarını,
ve ölümün ürpertici nefesini itinayla ensemde taşıyorum.
biliyorum, bir gün ensemde yuva yapan o nefesle kesilecek nefesim.
biliyorum, bir gün ardımda soluk renkli ayak izlerim kalacak.
ve içlerinde beni taşıyan anlar siyah-beyaz raflarda yerini alacak.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta