Ölümün Ürpetici Nefesi Şiiri - Esranur T ...

bu nereye varacağı kestirilmez yolda ilerlerken
içimde biriken sayısız ve her biri ayrı ayrı birbirinden beslenen umut yığınlarını,
ve ölümün ürpertici nefesini itinayla ensemde taşıyorum.

biliyorum, bir gün ensemde yuva yapan o nefesle kesilecek nefesim.
biliyorum, bir gün ardımda soluk renkli ayak izlerim kalacak.
ve içlerinde beni taşıyan anlar siyah-beyaz raflarda yerini alacak.

bir hüznün en korkunç hali saracak yüreğimi
bedenim toprak altında yitirirken tüm güzelliğini
yüreğim, o hüznün darbeleriyle canlanacak.
sevdiklerim, belki de ömrümün yarısında ya da henüz çok başındayken veya bitişinin hemen yakınında yollarımızın ayrıldığı insanları göreceğim.
göz yaşlarımdansa olmayacak hiçbirinin haberi.

bir 'keşke' rüzgarıyla tir tir titreyeceğim,
o rüzgardan tüm sevdiklerime samimi bir özür götürmesini isteyeceğim, usulca.
fakat hiçbirinin olmayacak haberi.

biliyorum, bir gün ensemde yuva yapan o nefesle kesilecek nefesim.
biliyorum, bir gün ardımda soluk renkli ayak izlerim kalacak.
ve içlerinde beni taşıyan anlar siyah-beyaz raflarda yerini alacak.

yolun sonunda kavuşmayı umduklarım tutacak buz kesmeye yüz tutan ellerimi.
yalnız onların hayali ısıtacak çaresizlikle katılaşan bedenimi.