Ölümün Tehiri Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Bir anlasan içine düştüğün hallerin ne olduğunu.
Mutlu olmak istiyorum lafzına, bir anlam vereceksin.
Kim bilir? belki o zaman anlayacaksın asıl mutluluğu.
Kurtulamayacak, sazdaki telden daha çok inleyeceksin.

Sanma ki bedeli sen değil, yavrular ödeyecek.
Düzelecek her şey bir zaman sonra, oturacak rayına.
Bir hasret yükselecek içinden, gırtlağına gelecek.
Anne diyen sese hasret, taş basacaksın bağrına.

Bildin mi? Hayır asla bilmedin Rabbimin adaletini.
Heba ettin kendini ve hayatını tek dünya var sanarak.
Belki hala görmüyorsun boynuna dolanan veballeri.
Af dileyeceksin öksüzlerden ve rabbimden yalvararak.

Kabul olmayacak, çünkü her kötülüğün var karşılığı.
Öksüzler soracak, evlat sevgisini hiç sayan mutluluğu.
O zaman anlayacaksın, kullanamadığını tek şansını.
Saklanmak için arayacaksın, bir kaplumbağa kabuğu.

Çekilmez çilelere duçar olduğunu bilmeyen var mı?
Bir sen bilmiyorsun, hala mutlu olmayı bekleyerek.
Yerinde olsa akrep bile intihar eder, zehir olur kanı.
Elbet çektirecek sana Azrail, ölümü tehir ederek.

14.5.2010/İstanbul