Ölümün Tadına Şiiri - Mustafa Turhan

Ölümün tadına melâmet bakar
Fenayı zevk eder cehennem yıkar
Bekaya göçerek Mevlayı takar
Salmaz melâmeti benimdir diye

Ölümden tat alır ölmeden ölen
Ruha nefes verir kendine gülen
Ölüm ile doğar nefsini bilen
Hür nameyi alır kimindir diye

Ölümü tadanlar Hakla Hak olur
Tevhide girince kesret kaybolur
Hüzünü tasası hepten yok olur
Coşkuya boyanır güzeldir diye

Ölümü öldürür ölmeden ölen
Ölümden korkandır tevhidi bölen
Tevhidi melâmet en büyük şölen
Her gün bayram yapar yeridir diye

Ölüm tadı için Allah diyenler
Aklını ilmini Rabbe verenler
Rahmanın izini daim sürenler
Ölümle birleşir yârimdir diye

Ölümün sırrını zakirler çözer
Azrail can katıp yanında gezer
Cem olan melekler kanında yüzer
Makamını verir Ademdir diye

Ölümün tadını Gönüllü verir
Tevhidi bakışta varlıklar erir
İnsan köprüsünde alemler yürür
Özgürlüğe varır Ladanım diye.

5 Ocak 2009