Ölümün Son Sesi Şiiri - Memduh Atalay

dağın ardı uzak mı yakın mı
nerde demet demet topladığım çiçekler
göz dünyaya kapalı ne ki anlamak
çarşı pazar gürültüsü sessizlik düğün

gördüm ölümsüzü gördüm
sonsuzun kanatlarında uçan bir tüy gibi
ellerim rüzgarların,ayaklarım yıldızların
ah bir sen olsan yanımda

varlık şöleni bağışlanma muştusu
toprak ebediyete hazırladı çarkımı
geceleri bir muratsız yiğit
bir de sensiz kalan ben
mırıldanırım sehere kadar
sonsuzluk bestesini
senin için yarım kalan şarkımı

ölümün son sesi son yolcusu
gibi titredim toprak altında
sonra bir merhamet örttü üstümü
şimdi avuçlarındayım umutlu titrek
her dem yeniden doğarız
bizden kim usanası
yunusun şiirlerinden daha güzel
bir sen yoksun yanımda
beklemek kaldı son trenin son yolcusunu
bizim diyarımız cennetin intizar salonu

dünyadan bir misafir gelse koşarım hemen
üşümesin ve yalnızlık çekmesin diye
sonra senin haberini alırım
yasin yüzlüm fetih bakışlım
değişir yüzümdeki tırnak izi
hâlâ çiçeklerin dalında güzelliğin
ben hâlâ sana müştak ve divane

ölümü sevdirdin bana hayatı atmak gerek
çağıldayan ırmağı ummana katmak gerek