Ölümün soğuk yüzü(Zeynep’in ardından)

Bir kez daha gördüm, ölümün soğuk yüzünü,
Bir kez daha gördüm, acıyı, ayrılığı.
Nasılda elimiz, kolumuz bağlı,
Nasılda aciziz, nasılda çaresiziz ona karşı.
Alıyor elimizden sevdiklerimizi birer birer.
Hayır demek ne mümkün,
Kapına geldiği gün.
Fark etmiyor genç ya da yaşlı,
Fark etmiyor hasta ya da sağlıklı.
Gelince kapımıza ansızın,
Hiç acımıyor ölüm.
Biliyorum bir gün elbet gelecek,
Benim de son bulacak fani ömrüm.
Hepimiz biliyoruz, hayatın bir sonu olduğunu,
Ama inanmak istemiyoruz,
Kabul etmek istemiyoruz bunu.
Sevdiklerimizden ayrılmak zor geliyor,
Bazen nefret ettiğimiz dünyadan,
Acısıyla, tatlısıyla bu hayattan.

Bir kez daha gördüm, ölümün soğuk yüzünü,
Bir kez daha gördüm, acıyı, ayrılığı.
Bu soğuk kış gününde, sınıfa girince,
Onun ölüm haberi derinden etkiledi beni.
Zeynep sessiz sedasız gitmişti,
Bu hayattan, bu dünyadan,
Çok sevdiği okulundan, arkadaşlarının arasından.
Belki hastaydı, engelliydi,
Eriyordu her geçen gün,
Hastalığının çaresi yoktu belki,
Ama Allah’ ım o çok gençti.
İnanamadım, ne diyeceğimi bilemedim,
Daha dün aramızdaydı.
Okulda bir matem, yas vardı bu sabah,
Öğrenciler üzgün, öğretmenler üzgün,
Kim bilir ailesi ne haldeydi.
Salasını dinledim, onun ölüm haberini veren,
Cenazesine gidemedim ama
Okulun önünden geçerken,
El salladım arkasından,
Dualar okudum.
Günahı yoktu eminim,
Çünkü daha çok küçüktü.
Geçirdiğimiz günler geldi aklıma,
O güzel yüzü, gülüşü,
Hayata sıcacık bakışı, gülen gözleri,
Hayattan kopmayışı, mücadelesi,
Azmi geldi aklıma.
Hayalleri vardı onunda, geleceğe dair,
Umutları, bekledikleri vardı,
Uyanacağını bile bilmediği yarınlardan.
Her gün törene annesiyle gelirdi,
O fedakâr can yoldaşıyla,
Ya da onu seven bir arkadaşıyla,
Sevmeyeni yoktu ki,
Her gördüğünde gülümserdi,
Günaydın derdi, selam verirdi.

Şimdi yoksun Zeynep’im,
Bıraktın gittin bizi,
Sevdiklerini, seni sevenleri.
Daha dün aramızdaydın,
Şimdi onun yanındasın,
Allah’ım yanına aldı meleğini.
Mekânın cennet olsun, rahat uyu Zeynep’im,
Sen daima kalbimizdesin.