Ölümün Soğuk Ateşi Şiiri - Zennehar Yılmaz

Dökülmüyor artık cümleler satırlara Nefesim yetmiyor anlatımlara. Bir kapıyı açmadan diğeri çarpıyor yüzüme. Beklemiyorum artık yarını. Güneş yarın doğacak mı demiyorum. Kaybettim artık geçmişimde geleceğimi. Yanılgılar aldı geleceğimin yarınını. Dünleri yaşamaktan soluksuz kaldım. Şimdi oturmuşum bir köşede. İki elim yanağımda boynum bükük, Pişmanlığın gölgesinden saklanıyorum. Kaçmak için attığım her adım İnatlaşıyor bedenimle Savaşım dünümden gelecek karanlık, Bugünümden sorgulu yarınıma.. En sert rüzgârları dinliyorum ama. Dalımda bir yaprak salınmıyor. Korkuyorum Yağmurlarda sırılsıklam gezmeyi seven ben Hançer gibi delik teşrik saplanıyor bedenime damlalar. En acısı kaybettim artık deyip kabullenişler Son kurşunu ben sıkıyorum o zevki tattırmadan yarınıma. Ve bugün ölüyorum… Güçlük çektirmeden Can bedenden çıkarken buz tutmayacak. Bedendeki can yarınına buz kesmiş zaten, ELVEDA ölümün SOĞUK ATEŞİ… Zennehar Yılmaz 21.12.2009