Ölümün Söbesi Şiiri - Yusuf Akyüz

Bitkin düşer adım yollarsa yorgun
Uysallaşır gönül halsiz ve durgun
Kanat çırpmaz yürek hayata kırgın
Mevtin mesajını aldığı zaman

Aşka hazan düşer firaka bahar
Artık notalarda yalnız hüzün var
Bir hasret koması kaybolan yıllar
Ayrılık saati çaldığı zaman

Kayıp gider her şey sanki heyelan
Sırrını açıklar hokkabaz yalan
Uyanırmış gibi derin uykudan
Sekeratı mevte daldığı zaman

Makam bir hayaldir malın kar etmez
Ölüm bu dünyayı sana yar etmez
Kuşatır bir gerçek tükenmez bitmez
Ecel adresini bulduğu zaman

Dünya bir hayaldir ölümse gerçek
Titrek bir mum hayat her an sönecek
Ruh gurbetten sılasına dönecek
Dünyada mühletin dolduğu zaman

Damar kana dargın ten cana küskün
İflas etmiş lügat dil dönmez suskun
Özlemler perişan hayaller şaşkın
Has katip kaydını sildiği zaman

Güneş doğmaz olur yıldızlar kayar
Çare olmaz ne dost ne yaran ne yar
İnsan ötelerden bir mesaj duyar
Gasiller kefeni sardığı zaman

Dostların omuzu salıncak olur
Kara toprak müşfik bir kucak olur
İman yoksa eğer dilin lal olur
Münker nekir sual sorduğu zaman

Pişmanlık kar etmez ümitler biter
Dostların el birlik üstünü örter
Başlamıştır artık dönülmez sefer
İmam telkinini verdiği zaman

Gerçek dost Allah’dır, ukba has mekan
Dünya sürgün ülke, ahiret sılan
Ölüm vuslat için koşan küheylan
Ecel şerbetini sunduğu zaman

Yusufum aldanma dünya malına
Yatırırlar bir gün ecel salına
Kat ne olur mevlam has kullarına
Göçüm huzuruna vardığı zaman